Audycja 20.01 pt.”Planned Obsolescence, czyli ciemna strona kapitalizmu”

Ja, jak biorę szczoteczkę do zębów, do swojej łapki, to mam wrażenie, że to jakaś zmowa między nimi, a producentami past do zębów. Praktycznie nie da się wycisnąć 2ma rękoma pasty, bo pasta zwykle wtedy przekręci szczoteczkę tak, że pasta ląduje w wannie. Wychodzi, że trzeba się na prawdę namęczyć, żeby wycisnąć pastę do końca i żeby ona została użyta do zębów a nie do wanny

Trafiłęm przypadkiem i łapałem się za głowę słuchając jakie głupoty wygadujecie.

Domagasz się produkcji żarówek 100-letnich, które kosztowałyby 100 zł, dawały swiatło jak ekranik komórki i zużywały prąd za 30 zł miesięcznie.
Kto by to kupił, skoro mam żarówkę za 2 zł, która świeci jasno i kosztuje prąd 5 zł.

To na pewno wina iluminatów i masonów 😉

@Claude
Z ałym szacunkiem ,ale pod podanym linkiem nie ma żadnej informacji,że Epson przyznał się do „wkładania bomby”. W skrócie:
1. Gość ma drukarkę, która pracowała kilka lat
2. Zużyły się ink pady , drukarka wyrzuca informację o błędzie:
ink pads were at the end of their service life and to contact Epson for assistance. Urządzenie zostaje zatrzymane automatycznie z pojawieniem się komunikatu (tak ktoś zaprojektował , bo produkt jest dedykowany dla przecietnego konsumenta, a więc z założenia musi to być „idiot proof”).
Gdzie tu jest bomba?
Założony czas pracy został osignięty. Drogi są dwie: naprawa/regeneracja lub wymiana urządzenia. Dlaczego w pierwszej kolejności, zwykłemu zjadaczowi chleba sugerowana jest wymiana?
1. Urzadzenie moze byc zaprojektowane tak,ze zuzycie ink padow swiadczy o bliskim granicznego zuzyciu innych czesci. Mogloby to byc frustrujace gdyby klientowi sugerowalo sie wymiane jednej czesci i zaplacenie za to, by za miesiac na przyklad okazalo sie, ze urwal sie jakis pasek, albo kolko ma luz itp. itd i urzadzenie wymaga ponownej naprawy. Kto chcialby pakowac kase lub nawet tylko czas w ciagle naprawy – klient-konsument zjadacz chleba chce miec sprawne urzadzenie i uzywac go. Dlatego zaleca się wymiane calosci.
2. Wymiana ink padow kosztowalaby i czas i pieniadze, przez ten czas urzadzenie byloby nieruchomione – pytanie o zwykly rachunek ekonomiczny,
3. Domyslnie, nie narzuca się przecietnemu zjadaczowi chleba czyszczenia we wlasnym zakrssie – bo przecietny zjadacz chleba nie chce sie „barbrac w syfie” poza tym pewnie juz samo wyjecie takiego ink pada przerastalo by jego mozliwosci -tak jest spoleczenstwo idocieje coraz bardziej i wynika to z roznych przyczyn. Poza tym , nawet gdyby poradzil sobie z wyczyszczeniem – patrz punkt 1.
4. Jak widać, dla bardziej zaawansowanych użytkowników, którzy „wiedzą o co chodzi”, sam Epson przygotował soft do resetowania licznika cykli.

Gdzie tu jest bomba? To wszystko jest robione w ten sposób, bo klient końcowy tego własnie oczekuje. Proste.

Poza tym, w podobny sposób są projektowane i produkowane wszystkie drukarki konsumenckie: to nie dotyczy tylko Epsona.

Ja tam słyszałem że reklama podprogowa to jedna wielka ściema. Podobno ten eksperyment z kinem to było jedno wielkie oszustwo i nikt nie uzyskał nigdy podobnych rezultatów. Wg mnie ta cała sprawa jest nielogiczna ponieważ nasz mózg widzi produkt tylko przez kilkanaście setnych sekundy, natomiast podczas zwykłej reklamy widzimy to samo 1000 razy dłużej.

A co ma „Planned Obsolescence” wspólnego z kapitalizmem? „Planned Obsolescence” to rasowy korporacjonizm/kejnsizm! „Planned Obsolescence” było inspirowane przez rządy po to by konsumpcja była statystycznie wyższa oraz po to by zatrudnienie było większe (czyli uważanie pełnego zatrudnienia jako ideału = kejnsizm).

Gdyby jedna fabryka wyprodukowała żarówki które zaspokoiłyby potrzeby całego narodu (i na całe życie) to trzeba by (zdaniem lewicowych rządów) zamknąć fabrykę i byłaby to tragedia. Do tego dochodzą wściekli robotnicy po zwolnieniu. I tu dochodzimy do paranoi kejnsizmu. Bowiem jeśli tak ma sprawa wyglądać to nie opłacało się w ogóle stawianie fabryki żarówek które mają być produktem samym w sobie. Istnieją części np w meblach lub w autach (różne metalowe elementy) które są w stanie wytrzymać 100 lat. Tylko czy producent owych metalowych elementów powinien żyć tylko z tych z produkcji tych elementów? Wtedy powinien je robić z czegoś co się szybko psuje żeby zwiększyć zyski. Jednak tego się nie robi bo wartością ma być cały produkt a nie jeden elementy. W przypadku żarówek był zły model biznesowy który fani kejnisizmu powielają. Zamiast zmniejszać zatrudnienie i dążyć do minimalizacji kosztów, innowacji etc to przyszłych biznesmenów się uczy by robili tandety i żyli z brania forsy za naprawy tej tandety. To jest degenerowanie potencjalnych kapitalistów którzy stają się trybem w socjalistycznej maszynie. Te elementy metalowe aut i mebli o których pisałem są traktowane jako dodatek lub element konkretnej całości. I tak samo powinno być z żarówkami. Powinny być trwałym elementem całości danego urządzenia (lampy, żyrandolu, latarki etc).

To że „Planned Obsolescence” może istnieć w praktyce jest dowodem na brak kapitalizmu. Gdybyśmy mieli kapitalizm to istniałaby konkurencja czyli np byłyby na rynku lampy z dodatkiem wmontowanych żarówek o żywotności kilkudziesięciu lat. Ale tego nie ma i tego się w ogóle nie robi. Dlaczego? Dlatego że nie istnieje pluralizm na rynku. Czasami jeden fundusz inwestycyjny może mieć w garści setki marek w danym kraju zatem nie można tu mówić o konkurencji… i to jest przyczyna zacofania rynku. Nie ma oczywiście nic złego w funduszach inwestycyjnych jako takich – złe natomiast jest to że rządy które siedzą w ich kieszeni utrudniają konkurencje na zabetonowanych segmentach rynku.

Trochę na siłę robisz to rozróżnienie 😉 Jeśli kapitalizm państwowy czyli korporacjonizm jest tożsamy z kapitalizmem to równie dobrze możemy nazwać federację komun w ustroju komunistycznym państwowym kapitalizmem. Dlaczego? Dlatego że w jednym i drugim przypadku te twory gospodarcze zachowują się jak kapitalista.

Ale czy takie szastanie określeniem kapitalizm ma sens? Raczej nie.

Kapitalizm to po prostu prywatne środki produkcji i tyle. Masz własność i nią dysponujesz w taki sposób żeby na tym maksymalnie zyskać – to jest kapitalizm. I dopiero z tego sposobu myślenia wyrasta prawdziwy wolny rynek. Dlaczego? Dlatego że fundamentem musi być prywatna własność środków produkcji.

Jeśli natomiast odciąłbyś kapitalizm od wolnego rynku to miałbyś np coś takiego jak w komunizmie. Wtedy przecież była konkurencja między fabrykami, ludzie dostawali podwyżki i odznaczenia jeśli zrobili np 300% normy w fabryce itp itd.

Ale to nie działało. Dlaczego to nie działało? Z wielu powodów. Ale m.in. dlatego że sama konkurencja to za mało… potrzebna jest jeszcze własność. Własność + konkurencja to jest idealna mieszanka dla ekonomii 🙂

„Specem nie jestem, więc być może mało wiem i są wolnorynkowe korporacje?”
Hmm. Ale co myślisz mówiąc „korporacja”? Monopol? Moloch organizacyjny? W zasadzie KK (nie jestem katolikiem ;)) w niektórych krajach działa na zasadzie wolnorynkowej konkurując z innymi wyznaniami – zdaje się tak jest w Azji. Tak też działają sekty na Zachodzie które potrafią zrobić ogromną forsę (np Scjentolodzy).

Poza tym jeśli mówimy o korporacjach to nie powinniśmy mieć na myśli tylko czołówki z Forbes’a. Korporacje to także np spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe. Poza tym korporacje (jesli mamy być zgodni z definicją) to także stowarzyszenia (dawniej gildie) np robotnicze, rzemieślnicze czy zrzeszające rolników lub drobnych wytwórców. Te ostatnie funkcjonują m.in. w Szwajcarii i z tego co wiem nie są powiązane z państwem. Więc jaka jest różnica między kapitalizmem a korporacjonizmem? W kapitalizmie jest własność i właściciel – w korporacjonizmie to się rozmywa… a w praktyce wygląda to tak że prywatyzuje się zyski a uspołecznia straty.